Het is een stem die me wekt
sterren en zon gedoofd
zweef door een leegte heen
maak duisternis zichtbaar
Haar beeld draag ik in het hart
een glimlach, die een blos verzacht
Zij vond haar stiltepunt
geen vragen, zij roept mij
Nog wenst zij mij aan haar zij
met schild en getrokken zwaard
zij wil door mij worden gedragen
vóór mij gezeten op 'n wit paard