Stad & stroom
Als het water van de stroom
zo helder zal ik dalen
tot waar mijn berg
een vlakte wordt
en weet dat ik verkies
de route niet te leren
om me de zee te herinneren
Als de stenen van de stad
zo eeuwig zal ik dragen
tot waar mijn hart
een kamer wordt
en weet dat ik verkies
het stoplicht te negeren
om met de dag alleen te zijn
De rivier stroomt door de stad
en op de rivier de bladeren
en op de bladeren de zon
De zon die in november een moment is
een moment als glanzend ijzer
zo helder zal ik dalen
tot waar mijn berg
een vlakte wordt
en weet dat ik verkies
de route niet te leren
om me de zee te herinneren
Als de stenen van de stad
zo eeuwig zal ik dragen
tot waar mijn hart
een kamer wordt
en weet dat ik verkies
het stoplicht te negeren
om met de dag alleen te zijn
De rivier stroomt door de stad
en op de rivier de bladeren
en op de bladeren de zon
De zon die in november een moment is
een moment als glanzend ijzer
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: G. Pouchong | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 24 november 2017 | ||
| Thema's: | ||