Bijna pikdonker thuisboven, in de poort naar vreemde, verlossende werelden

Overdag moet ik met anderen in de pas blijven en altijd nadenken

Buiten bedtijd geen ruimte voor afscheid, hoezeer we ook verschillen

Hoe bedreigend nare dromen ook zijn, niemand zal dan bij mij een haar krenken

In bed tankt mijn lichaam volop bij en sijpelt mijn geest

Antwoorden op mijn verboren levensvragen vind ik dan maar mondjesmaat

Maar al begrijp ik de zin van mijn nachtleven niet, mijn gevoel racet

Dan vaak op reis en maakt niemand mij iets wijs. Daarvoor is het even te laat

Vrij als een vogel maar vogelvrij verklaard door vriend en vijand

Verbondenheid wordt uit haar verband gerukt, al snurk ik dat liefde eindelijk is gelukt

Ja, aan dromen heb ik mijn hart verpand maar qua beloftes ben ik dan in niemandsland

Hoop bij het ochtendgloren als een nachtmerrie wordt bezworen en ik niet verloren ben

Gelukkig, het was maar een droom en ik me klaarstoom voor het weerzien van mijn moeilijke oom

Mis heerlijke dromen, weet dat de nacht verwent waarin ik voor de werkelijkheid wegren

Bij daglicht komt meer zicht op de plicht om haalbare kansen te grijpen, al gaat het zo sloom.