Mijn jeugd brokkelt
Mijn jeugd brokkelt
Het fundament van mijn bestaan
wie ik was en wie ik kende
Lijkt langzamerhand te vergaan
als een tanende legende
Er vallen steeds meer namen
een laatste kaart, zwart omrand
Beloftes, die er niet van kwamen
je hebt de tijd niet in de hand
Herinneringen spelen vaker op
van samen lachen, samen leed
Gedachten in het ruime sop
over wie er echt toe deed
De route om hier te geraken
ging via goede en ook slechte
Er was geen plan om het te maken
wel een hart om voor te vechten
Het belang van samen is gezaaid
in de voeding aan de jeugd
Voor hun het gras alvast gemaaid
hun begrip doet mij deugd
Reacties op dit gedicht
| Clarice: | Maandag, november 27, 2017 15:30 |
| Samenhorigheid was vroeger meer ingebakken dan nu, maar je kan het zeker meegeven. Denk dat kinderen dat niet vergeten en dat de gehechtheid blijft ook als ze later op eigen benen staan. Wens je dat hechte toe ookal zijn er minder mensen om je heen, gts Clarice | |
Over dit gedicht
| Auteur: trucker klaas |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 26 november 2017 | ||
| Thema's: | ||