een mistig vergeten
ik streel je gezicht
pak wat donkere
schaduw erbij
anders weerkaatst
licht in je blik
juist daar
waar ik tast
jou zoek lijkt
weten een vaag
en mistig vergeten
wij bewandelen
stukjes bekend
jij lacht met de
bloemen die jou
hebben herkend
nog schijnt
de zon in een
wereld voor samen
toch somber jij
regen wat vaker
eens komt de dag
dat jij verbaasd
aan de spiegel vraagt
wie is nou de meneer
die achter mij staat
wil melker
30/11/2017
lodi: | Vrijdag, december 01, 2017 03:04 |
Ieder klein gegeven zo belangrijk voor de tijd die jullie nog samen resten, jou parfum nog herkenbaar daarin liggen de herinneren verborgen onder een geheugen, die langzaam verder afbrokkelt tijd dat langzaam vat op haar krijgt, samen maar toch zo alleen...... liefs lodi |
|
M-Rose: | Donderdag, november 30, 2017 13:50 |
Mijn respect vr dit schrijven | |
David Matser: | Donderdag, november 30, 2017 11:06 |
Aangrijpend mooi verwoord | |
teun hoek: | Donderdag, november 30, 2017 11:04 |
de duistere melodie van dementie. th | |
wervelende regenboog: | Donderdag, november 30, 2017 10:54 |
heel mooi verwoord deze levensgang fijne dag Wil wr |
|
Aquarel: | Donderdag, november 30, 2017 10:15 |
Het voelt zo triest, dat iemand door ziekte alle herinnering verliest. Niet enkel de namen maar alles van samen. Wordt het steeds zwaarder steun te geven Aanwezig, maar gemist... Mijn medeleven. Toch zijn er ook, dat komt bij vlagen... Die heerlijke momenten die je het helpen dragen. Liefs, Aquarel |
|
Roselynn: | Donderdag, november 30, 2017 08:58 |
Verdrietig herkenbaar voor mij... Mooi verwoord Wil.. Ook dat.. Is het leven.. Fijne dag! |
|
Anneke Bakker: | Donderdag, november 30, 2017 08:55 |
Ik hoop maar dat het niet autobiografisch is Wil, anders wordt het bewandelen van het pad steeds hobbeliger om samen te begaan, en ik kan het weten...koester het moment dat ze lacht naar de bekende bloemen. Wens je een mooie dag. Anneke |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: wil melker | ||
Gepubliceerd op: 30 november 2017 | ||
Thema's: |