Stukje overprikkeling autisme.
Of je opgelet hebt, wanneer je praat
tegen mij luister ik altijd.
Hoor je het tikken van de klok
zoemen van de koelkast
het water in de verwarming
de wasmachine op zolder
de postbode die voorbij komt
en de buurman die roept?
En dan vergeet ik nog
het konijn,
het ventilatiesysteem
en het ruizen van de wind
af en toe die regen
en het alarm van de brug
- misschien vergeet ik nog iets, wie weet.
Nee, misschien kijk ik je niet aan
maar mijn filters zijn ''stuk''
ik hoor je altijd.
Reacties op dit gedicht
| september: | Zaterdag, december 02, 2017 13:20 |
| Goed geschreven. En inzichtelijk. Liefs | |
| Hans Winter: | Vrijdag, december 01, 2017 20:12 |
| die o zo gewilde verstilling is weg, veel te veel mensen zijn gewend geraakt aan het permanent media getoeter en geroep, 't is doodgewoon zo normaal toch helemaal niet. groetje, hans |
|
| Stroejaro: | Vrijdag, december 01, 2017 07:50 |
| Wauw, goed zeg! | |
| teun hoek: | Donderdag, november 30, 2017 19:56 |
| patronen die herkenbaar moeten blijven. th mooi |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Donderdag, november 30, 2017 16:26 |
| zo! | |
Over dit gedicht
| Auteur: LunaHetKonijn | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 30 november 2017 | ||
| Thema's: | ||