reikte
er ontluikt een lotusbloem in haar gelaat
tevens mond en hart buiten adembereik
haar vrouwenogen zijn het venster op de
buitenkant van mijn ziel, inwijkend
als een zucht die nooit voorbijgaat
diep inhalerend
in gedachten te schikken
die met ‘t verre water verstillen
tevens mond en hart buiten adembereik
haar vrouwenogen zijn het venster op de
buitenkant van mijn ziel, inwijkend
als een zucht die nooit voorbijgaat
diep inhalerend
in gedachten te schikken
die met ‘t verre water verstillen
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Iniduo | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 03 december 2017 | ||
| Thema's: | ||