hoe zou het zijn
vraag me af hoe zo het zijn
als het donker geen licht meer kent
waar alles draait om je eigen ik
en woorden van meegaandheid
begrip en vergevensgezindheid
niet meer voor zouden komen
in mijn persoonlijk woordenboek
ja dan zou het altijd donker zijn
en zou ik alles om me heen vergeten
dan zou ik onzinnige zinnen spreken
zonder gevoel en warmte
verbitterd zou ik dan mezelf verloochenen
de vlam van een kaarsje wat ik zou branden
zou dan ijzige kou uitstralen
christa
Reacties op dit gedicht
| september: | Woensdag, december 06, 2017 14:23 |
| Wat mooi. Hoe donker zou het dan zijn. Gelukkig is dat niet zo. Integendeel. Liefs | |
| Anneke Bakker: | Dinsdag, december 05, 2017 09:09 |
| Dan zou je ons hier niet meer kunnen bijstaan in moeilijkheden, laat het kaarsje warmte en licht uitstralen, verloochen je niet Christa en doe wat je warme hart je ingeeft, tot eer en welzijn van ons allemaal. Heel mooi en diepzinnig gedicht en graag gelezen. Lieve groet en fijne dag. Anneke |
|
| Clarice: | Maandag, december 04, 2017 22:36 |
| Mooie pleidooi voor menselijkheid, Christa. Gts, Clarice | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Maandag, december 04, 2017 20:37 |
| graag gelezen | |
| juffie: | Maandag, december 04, 2017 20:08 |
| het zou niet fijn zijn, dat is duidelijk....koud en kil. Donker en somber. Gelukkig kennen wij het licht, dankzij de duisternis en voelen we warmte, dankzij het feit dat we de kou kennen. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: christina |   
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 04 december 2017 | ||
| Thema's: | ||