Komorebi
Als bliksem aan de hemel
op de duisterste aller nachten,
stond haar silhouet gebeiteld in de rook,
en versteende hij toen ze lachte.
Als een onschuldig bergbeekje
door een ontluikende vallei,
kabbelde haar stem door zijn geest,
verdronken was hij.
Als zonlicht door het bladerdak
op een mistige morgen,
dansten haar haren over zijn borst,
van buiten weggeborgen.
op de duisterste aller nachten,
stond haar silhouet gebeiteld in de rook,
en versteende hij toen ze lachte.
Als een onschuldig bergbeekje
door een ontluikende vallei,
kabbelde haar stem door zijn geest,
verdronken was hij.
Als zonlicht door het bladerdak
op een mistige morgen,
dansten haar haren over zijn borst,
van buiten weggeborgen.
Reacties op dit gedicht
| september: | Woensdag, december 06, 2017 14:22 |
| Mooie lyrische bewondering. Mooi geschreven. Liefs | |
| Dasje (lucky): | Dinsdag, december 05, 2017 21:46 |
| bijzonder mooi! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Extaser | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 04 december 2017 | ||
| Thema's: | ||