Een vreemde selfie
een vreemde selfie
ik heb het
schermpje aan
een vreemde
selfie kijkt me
verbijsterd aan
moet ik mijn of
zijn ogen geloven
van die dwaze
foto’s zonder
kop of staart
hoewel de kop
en het decor
duidelijk maken
waar het over gaat
het was
alsof ik viste
in zwart water
pas bij het
ophalen zag ik
mijn vangst die
maakte me bang
omdat ik mezelf
niet herkende of
terug kon voelen
hoe ik ooit was
heb ik alles weggedaan
wil niets meer
weten van dat bestaan
wil melker
10/12/2017
Reacties op dit gedicht
| lodi: | Maandag, december 11, 2017 02:41 |
| Starend naar die ene foto waar jij nog opstaat een beeld die nooit vergeten word, ook al lijkt het nu of jij dat nooit bent geweest het gevoel van jou weer zien, op die ene foto brengt het gevoel van toen weer even terug jij was die ene persoon en nu breng, jij weer even licht terug jou foto brengt die ene lang verwachte lach.... liefs lodi |
|
| EXPLICIT: | Maandag, december 11, 2017 01:26 |
| Groei in vergankelijkheid zal pijn blijven doen; wakkeren van beelden die eerder niet leken te bestaan... | |
| teun hoek: | Zondag, december 10, 2017 13:29 |
| een wat donker getinte selfie ? sterkte Wil. hoop dat het wel meevalt. th |
|
| wervelende regenboog: | Zondag, december 10, 2017 10:53 |
| vervreemding van verleden mooi verwoord fijne dag Wil wr |
|
| Anneke Bakker: | Zondag, december 10, 2017 08:02 |
| Een bijzondere gewaarwording hoe men het verleden in rook heeft zien opgaan Wil. Wens je een mooie witte zondag. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 10 december 2017 | ||
| Thema's: | ||