The naked truth
Ooit verwachtte mijn vriend Jan
mij in een hotelzaal te Oostende
als tekenleraar had hij er immers
naaktmodellen aangesteld die
zijn leerlingen zouden schetsen.
Toen ik daar arriveerde zag ik
meteen een mooie blondine die
poseerde zonder … haar rolstoel.
Ik begon met haar te kletsen maar het
werd al snel een grote knoeiboel toen
ik over love at first sight wou zwetsen.
Want de naakte waarheid is: ik ben
geen Adonis maar kan wel mijn gevoel
voor haar in liefdespoëzie omzetten!
Zonder dat ik haar door merg
en been zal kunnen kwetsen!
Zal ik alvast koffie zetten?
Reacties op dit gedicht
| Anneke Bakker: | Zondag, december 10, 2017 18:37 |
| De nakende waarheid, een fraai gedicht dat zich laat lezen als verlangende liefde. mooi gedaan claudelaire. Warme avond wens ik je. Anneke |
|
| wervelende regenboog: | Zondag, december 10, 2017 10:55 |
| haha grappig verhaal heel leuk | |
Over dit gedicht
| Auteur: Claudelaire | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 10 december 2017 | ||
| Thema's: | ||