Wit.
Wit.
De straten wit
zo gras en bomen
de winter spreidt haar vleugels uit
’t al is bedekt
rein wit geborgen
kk tuur naar buiten door mijn ruit.
Sneeuw tekent
kaalheid van de bomen
feeëriek in witte lijnen geplaveid
een late stokroos
parelt tranen
spoor van een auto die langs rijdt.
Het park in sneeuwlast
ademt stilte
je proeft iets van toegestopte natuur
zoals je zelf in
’t warme bed stapt
toegedekt in ’t nachtelijke uur.
De jeugd die viert
’t kristallen wonder
met slee , sneeuwpop , ’t gebouwde fort
met rode kleur
op beide wangen
voor mij , zo hoop ik, duurt het kort.
th
De straten wit
zo gras en bomen
de winter spreidt haar vleugels uit
’t al is bedekt
rein wit geborgen
kk tuur naar buiten door mijn ruit.
Sneeuw tekent
kaalheid van de bomen
feeëriek in witte lijnen geplaveid
een late stokroos
parelt tranen
spoor van een auto die langs rijdt.
Het park in sneeuwlast
ademt stilte
je proeft iets van toegestopte natuur
zoals je zelf in
’t warme bed stapt
toegedekt in ’t nachtelijke uur.
De jeugd die viert
’t kristallen wonder
met slee , sneeuwpop , ’t gebouwde fort
met rode kleur
op beide wangen
voor mij , zo hoop ik, duurt het kort.
th
Reacties op dit gedicht
| claire vanfleteren: | Dinsdag, december 12, 2017 13:42 |
| Heel mooi geschreven Teun, het is een virtuele openbaring! | |
| Clarice: | Dinsdag, december 12, 2017 12:57 |
| Het blijft toch altijd een moment van verwondering, zoals je het zo mooi beschrijft. De kinderen halen hun hart op, voor anderen is het soms wat lastiger. Het duurt nooit lang, Teun, dus nog even genieten van het landschap! Gts, Clarice | |
| Aquarel: | Dinsdag, december 12, 2017 12:53 |
| Ja, ik geniet van het prachtige tafereel, maar hoop toch ook dat het niet lang meer duurt. Liefs, Aquarel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: teun hoek |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 12 december 2017 | ||
| Thema's: | ||