grauw als grijs
het is de storm
die om me raast,
me meeneemt naar waar ik
niet wil zijn
of me weg blaast
van wat ik dacht te zijn
het is een gedachtenstroom
die me meevoert
van het ene leven
naar een nieuwe werkelijkheid
alle schijn
kan mij begrijpen
mijn wereld
is niet waar
de wolken blijven somber stralen
als het donker mij omringt
na de nacht
is er niets
dat overblijft
dan angst
voor mij alleen
die om me raast,
me meeneemt naar waar ik
niet wil zijn
of me weg blaast
van wat ik dacht te zijn
het is een gedachtenstroom
die me meevoert
van het ene leven
naar een nieuwe werkelijkheid
alle schijn
kan mij begrijpen
mijn wereld
is niet waar
de wolken blijven somber stralen
als het donker mij omringt
na de nacht
is er niets
dat overblijft
dan angst
voor mij alleen
Reacties op dit gedicht
| David Matser: | Woensdag, januari 03, 2018 18:59 |
| Zo zou ik het nooit kunnen zeggen.. Erg knap gedaan | |
| teun hoek: | Zondag, december 17, 2017 15:05 |
| laat die regenbui op je neerdalen en herken de blauwte. th |
|
| september: | Zaterdag, december 16, 2017 23:10 |
| Mooi indringend gedicht en eenzaamheid verwoordend. Liefs | |
| Clarice: | Zaterdag, december 16, 2017 22:46 |
| Heel mooi geschreven, wie angstige nachten kende herkent het soort van ijlen dat hiermee gepaard gaat. Sterkte en gts, Clarice | |
| Aquarel: | Zaterdag, december 16, 2017 19:11 |
| Wat heb je dit raak verwoord. Veel sterkte, liefs, Aquarel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: [zwarte engel] | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 16 december 2017 | ||
| Thema's: | ||