Laat me gaan
Het was avond
En plots overkwam me
En overnam me
Het gevoel
Een dag of twee
Was het weg
Maar nu
Ik denk dat ik mezelf om leg
Het doet zo’n pijn
Niet te beschrijven
Behalve als je kijkt
Naar de krassen op mijn lijf
En
Je ziet met welk verdriet
Ik loop
En mijn ogen vol schiet
Als iemand vraagt
Hoe het gaat
Poging gewaagd
Om te praten
Maar mijn hart smeekt
Om me met rust te laten
Laat me los
Los me
Verlos me
Laat me gaan.
En plots overkwam me
En overnam me
Het gevoel
Een dag of twee
Was het weg
Maar nu
Ik denk dat ik mezelf om leg
Het doet zo’n pijn
Niet te beschrijven
Behalve als je kijkt
Naar de krassen op mijn lijf
En
Je ziet met welk verdriet
Ik loop
En mijn ogen vol schiet
Als iemand vraagt
Hoe het gaat
Poging gewaagd
Om te praten
Maar mijn hart smeekt
Om me met rust te laten
Laat me los
Los me
Verlos me
Laat me gaan.
Reacties op dit gedicht
| september: | Woensdag, december 20, 2017 12:21 |
| Pijn kan zo intens zijn. Je hebt het goed en openhartig in een gedicht vormgegeven. Ik wens je de rust van je hart die je nodig hebt en het vooruitzicht op beter. Liefs | |
| Aquarel: | Woensdag, december 20, 2017 09:10 |
| Die gedachten en gevoelens kunnen je overspoelen en dat is loodzwaar. Het is je gelukt om het in dit gedicht te verwoorden. Blijf schrijven, het kan een goede manier van uiten zijn. Ik wens je veel sterkte toe, om vol te houden, en hoop op een tijd waarin je ogen stralen, omdat je je goed voelt. Liefs, Aquarel |
|
| EXPLICIT: | Woensdag, december 20, 2017 01:51 |
| de kust verloren voorbij het diepe water terug naar bestaan |
|
Over dit gedicht
| Auteur: _xrose | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 19 december 2017 | ||
| Thema's: | ||