Noblesse oblige
Als ik denk aan m'n vader
die zo heeft geleden in
donkere oorden waar
het licht zich nauwelijks
liet zien en als ik denk hoe
ik voor hem heb gebeden
dat is niet te verwoorden
zelfs niet in 'n gedicht van
een regel of zeventien.
Toch is het goedgekomen
met hem als we op zijn
leven terugzien want al
zijn zonnige dromen zijn
uitgekomen, even nadien.
En ik kan zelfs een roman
over hem schrijven want...
leefde hij niet voor tien?
Reacties op dit gedicht
| Aquarel: | Zaterdag, december 23, 2017 17:21 |
| Met veel respect gelezen. Fijn dat zijn zonnige dromen toch uit zijn gekomen. Liefs, Aquarel |
|
| teun hoek: | Zaterdag, december 23, 2017 17:15 |
| fijn als je daarop zo kan terug zien. h gr. th | |
| Anneke Bakker: | Zaterdag, december 23, 2017 16:35 |
| Doe dat dan Claudelaire, je kunt er zoveel in kwijt en draag het op aan hem die je zo bewonderd. Lieve groet en fijne feestdagen Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Claudelaire | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 23 december 2017 | ||
| Thema's: | ||