Hun laatste benen
hun laatste benen
de kleuren
waren weggemoffeld
in een grijze lucht
die pas aan de einders
lichtjes rafelden
zouden de genen
nog een keer
op hun laatste benen
de ronde doen in een
surplus van overleven
nu alles geven
om in lente de winnaar
te kunnen zijn van de
strijd met elementen
en mededingers pijn
we kennen fluisterende
bloemen het synchrone wiegen
aromatische geuren maar
de magie van prille maagdelijkheid
wint dit voorjaar vast de eerste prijs
wil melker
28/12/2017
Reacties op dit gedicht
| lodi: | Vrijdag, december 29, 2017 02:49 |
| Lopend langs de waterkant hand in hand samen genietend van de opkomende natuurwonder, dat eerder neer was gehaald' door het natuurgeweld toch hebben zij hun weg naar boven weer gevonden, zo kunnen zij ons weer doen genieten van al dat klein dat begint als een wonder, we genieten van dit verwonderlijk tafereel op komende bloemen-pracht, ons liefde komt samen met dit mooie natuur dat zich herpakt en overwint.... liefs lodi |
|
| claire vanfleteren: | Donderdag, december 28, 2017 17:36 |
| Wees gerust, alles op zijn beloop laten en het komt zeker weer goed. De genen kunnen verbroederd zijn met anderen en diverse vreemde soorten kunnen hun intrede maken. Ik heb het geprobeerd en het is gelukt. | |
| M-Rose: | Donderdag, december 28, 2017 16:50 |
| X of O als als er maar leven in zit | |
| teun hoek: | Donderdag, december 28, 2017 11:49 |
| wij wachten vol verlangen af. h gr. th |
|
| Anneke Bakker: | Donderdag, december 28, 2017 10:23 |
| Die laatsten zullen straks ook weer de eerste zijn Wil, na een rustperiode komen ze je in maagdelijke prilheid rijkelijk bloeiend begroeten, je zult het zien. Genoten van dit fraaie gedicht met waarachtig een zonnige groet. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 28 december 2017 | ||
| Thema's: | ||