verre tranen
Verre tranen.
Ik ben overvallen
met veel verdriet
de storm is aangebroken
en niemand die het ziet
de bergen worden dalen
door angst en pijn
en sta weer alleen
zo moest het niet zijn
ik ben overvallen
met veel verdriet
alleen in eenzaamheid
omdat ik het niet laat merken.
de bergen worden dalen
zal ik weer verdwalen
of zal ik op het juiste pad blijven
zijn het de bergen of de dalen?
Ik ben overvallen
met veel verdriet
de storm is aangebroken
en niemand die het ziet
de bergen worden dalen
door angst en pijn
en sta weer alleen
zo moest het niet zijn
ik ben overvallen
met veel verdriet
alleen in eenzaamheid
omdat ik het niet laat merken.
de bergen worden dalen
zal ik weer verdwalen
of zal ik op het juiste pad blijven
zijn het de bergen of de dalen?
Reacties op dit gedicht
| Clarice: | Woensdag, januari 03, 2018 16:23 |
| Wat kan er gebeuren als je het laat merken, Tulpje? Misschien dat iemand even met je mee wandelt tot je het weer ziet.. Veel moed, gts Clarice | |
| Aquarel: | Woensdag, januari 03, 2018 12:31 |
| Deel je gevoelens Tulpje, zodat je meer grip op jezelf kunt krijgen en je niet wegglijdt in een dal, maar dat je goed voor jezelf blijft zorgen. Liefs, Aquarel |
|
| teun hoek: | Woensdag, januari 03, 2018 12:29 |
| ook in het dal lopen paden en je vindt de weg wel weer. th | |
Over dit gedicht
| Auteur: tulpje | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 03 januari 2018 | ||
| Thema's: | ||