Wintersonnet
De kale bomen, de zwarte takken
ik zie ze voor mijn ramen staan
de winterkou heeft het te pakken
grijsblauw stalen luchten die overgaan.
Het lage licht schijnt hier binnen
reikt diep de kamer in
ik schrijf er woorden, zinnen
geef zo de stilte zin.
De hoge hemel kijkt zwijgend toe
naar hoe ik hier zit te zwoegen
over alles wat ik zocht en vond
Wel oud maar nog niet moe
van de dingen die ze me ooit vroegen
samen maken ze de cirkel rond.
ik zie ze voor mijn ramen staan
de winterkou heeft het te pakken
grijsblauw stalen luchten die overgaan.
Het lage licht schijnt hier binnen
reikt diep de kamer in
ik schrijf er woorden, zinnen
geef zo de stilte zin.
De hoge hemel kijkt zwijgend toe
naar hoe ik hier zit te zwoegen
over alles wat ik zocht en vond
Wel oud maar nog niet moe
van de dingen die ze me ooit vroegen
samen maken ze de cirkel rond.
Reacties op dit gedicht
| Hilly N: | Dinsdag, januari 16, 2018 08:55 |
| Prachtig! | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Woensdag, januari 10, 2018 14:01 |
| dit is mooi | |
| Avr: | Woensdag, januari 10, 2018 13:05 |
| Heel mooi! Graag gelezen! Dus blijf vooral de stilte doorbreken, Jose! mvg Avr | |
| Anneke Bakker: | Woensdag, januari 10, 2018 12:37 |
| Het wintertafereel hier mooi uitgebeeld José. Warme groet Anneke |
|
| teun hoek: | Woensdag, januari 10, 2018 12:20 |
| een mooie winter impressie h gr. th |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Jose van Rosmalen | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 10 januari 2018 | ||
| Thema's: | ||