ik hoor hun wenen (fijnstof waarschuwing)
stormwind scheurt
’t geschrift van de regen
van kale takken;
vanuit de kern van bomen
hoor ik hun wenen
als woorden die echoën
open ik mijn mond
als het hout achterlangs nadert
wortels zich tonen
en skeletten laten zien
twijgjes vallen op bussels wild gras
slaan blikken die mij verzamelen
schuchter neer;
spiegelende oppervlakten van plassen
zijn beschreven
wanneer ik erin kijk
blijft mijn gezicht liggen
onder woorden die mij omarmen
en met verdraaide stemmen
op mij lijken
sunset 12-01-2018
