Deja vu
Soms zo koud dat
Bij elke ademteug de
Inhoud van mijn neus bevriest
Om snel weer te ontdooien
Rijp kraakt onder laarzen
Kleed kleur met grijze jas
Alsof gras en riet
Afgestoft moet worden
Eenden staan op het zwarte ijs
Pijlen diepte die ooit water was
Spiegelt de iets in x geplaatste vliezen
Het is zo overvallend
Getriggerd door dit weer
Opnieuw wordt je nog steeds intens gemist
Reacties op dit gedicht
| september: | Maandag, januari 15, 2018 22:53 |
| Een heel mooi gedicht wat bij lezen zelfs een licht deja vu gevoel oproept. Naast andere gevoelens door de mooie beschrijvende waarnemende schone beelden.Het laat zich net niet vangen en dat is juist zo mooi. Ik zie beelden van de mens in de natuur. Altijd onderweg. Erin opgaande als het ware. Liefs | |
| Avr: | Maandag, januari 15, 2018 20:26 |
| Ontroerend, en zeer mooi schrijven! Wens je sterkte! mvg Avr | |
| Johny Donovan: | Maandag, januari 15, 2018 19:19 |
| prachtig ! | |
| juffie: | Maandag, januari 15, 2018 18:19 |
| sommige weersinvloeden, sommige omstandigheden en soms zelfs een geur kunnen triggeren wat je aan gevoelen in je hebt. | |
| teun hoek: | Maandag, januari 15, 2018 17:52 |
| een verkilde situatie door verlies , sterkte. th | |
| Anneke Bakker: | Maandag, januari 15, 2018 17:40 |
| Deze woorden roepen een gemis op Peter zo lees ik uit je mooie woorden een verlies wat je terug zou willen halen. Het ontroert en daarom wil ik je graag veel sterkte wensen en een warme avondgroet. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Pbouwknegt | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 15 januari 2018 | ||
| Thema's: | ||