Oogstte hemel
oogstte hemel
je ogen spraken
maakten jou of
brandden je af
tot in de grond
er was geen
gulden middenweg
die had jij in een
vorig leven al opgezegd
je geest kneedde
tot je de vorm die jij
voor de geest had de ziel
van jouw tevredenheid gaf
jij hebt winden bezworen
stormen geknecht
talloze orkanen soepel
aan de leiband gelegd
je belichaamde
meer dan mysterie
oogde magie van zeer nabij
oogstte hemel heel even voor mij
jij met je supertalenten
als krenten in de pap
vaak doe je mij nog
als een kleine jongen in bad
wil melker
16/01/2018
Reacties op dit gedicht
| M-Rose: | Donderdag, januari 18, 2018 08:53 |
| voila je bent weer helemaal op en top kleine jongen | |
| EXPLICIT: | Woensdag, januari 17, 2018 02:55 |
| In de regen gelopen Wil ;-? Ze was zeker deel in het momemt. | |
| lodi: | Woensdag, januari 17, 2018 02:36 |
| Jij sprak vaak al was het enkel en alleen maar met jou ogen, de rillingen liepen dan vaak over mijn lijf daar waar jij ze groot opzetten, maar ook liefde konden jou ogen uitstralen wanneer je van iets genoot, jou ogen waren en zijn nog voor de lijdraat van onze communicatie... liefs lodi |
|
| Anneke Bakker: | Dinsdag, januari 16, 2018 09:33 |
| Die ogen Wil, ik lees het gedicht alsof die zijn als kersen op de taart van een geliefde, hemels gedicht! Warme groet uit hagelend Brabant. Anneke |
|
| teun hoek: | Dinsdag, januari 16, 2018 09:07 |
| Wil ik ontdek , dat ogen je bijzonder inspireren. terugkijk op moeder ? h gr. th |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 16 januari 2018 | ||
| Thema's: | ||