ijsblauw
als duister breekt en licht
beweegt op golven van de tijd
wij hebben eenheid
nodig om leven voelbaar te maken
en slaan boeken open tot letters
een wereld tekenen die woorden laten
zien tussen jou en mij
of enkel de hartslag voelen
het voor even ongekende
tot een volgend moment dat langzaam sterft
en bloei geeft aan het nieuw ontwakende
beeld met een ontluiken in sluiers
van emotie bloeien dromen als eeuwig
in de stilte van steen
zonder schaduw zonder seizoenen
enkel stilte blijft het voor even ongekende
en verder is niets dan
vergeten na het breken
van het laaste woord
voorbij
Reacties op dit gedicht
| Anneke Bakker: | Donderdag, januari 18, 2018 11:49 |
| Na het laatste woord ontluikt een sluier van emoties in dit gedicht en verdwijnt in de schaduw van het ongekende. Bijzonder gedicht en laat zich lezen voor herhaling voor het breekt. Warme groet M-Rose en mooie dag. Anneke |
|
| juffie: | Donderdag, januari 18, 2018 11:26 |
| mooi geschreven...ik heb het een paar keer gelezen en proefde steeds iets nieuws. | |
Over dit gedicht
| Auteur: M-Rose |  
|
|
| Gecontroleerd door: de redactie | ||
| Gepubliceerd op: 18 januari 2018 | ||
| Thema's: | ||