Eenzaamheid.
Eenzaamheid.
’t Alleen zijn plaatst
haar eigen normen
steeds dieper tekent het zijn spoor
afzondering is
patroon geworden
kennissenkring al lang teloor.
Ieder geluid klinkt
verontrustend
zelfs het gerinkel van de telefoon
je wilt buiten
de mensen blijven
’t alleen zijn wordt gewoon.
Toch blijft de
buitenwereld intrigeren
van achter ’t raam neem je het waar
je droomt je dromen
vanuit ’t verleden
de buitenwereld sist gevaar.
Er heerst een invloed
jou te sturen
op paden die je niet verkiest
doet er aan mee
zonder ’t te benutten
zodat ook dit haar doel verliest.
Ommuurde
vesting tot behoud
om in eenzaamheid te verstillen
zekere angst
er uit te gaan
ondanks een weggeborgen willen .
th
Reacties op dit gedicht
| Aquarel: | Vrijdag, januari 19, 2018 12:09 |
| Ja, de veilige binnenwereld kan als een soort gevangenis worden. Liefs, Aquarel |
|
| Hans Winter: | Donderdag, januari 18, 2018 18:58 |
| zo is de gave van de genade der aanvaarding, opname in het verbond, van godswege doorgezonden naar onze onderlinge wegen. hans |
|
| Jan Heres: | Donderdag, januari 18, 2018 15:52 |
| goed, heel goed jan heres |
|
| Jan Heres: | Donderdag, januari 18, 2018 15:50 |
| heel mooi! | |
| Anneke Bakker: | Donderdag, januari 18, 2018 11:39 |
| Eenzaamheid ligt altijd op de loer om toe te slaan zeker als je alleen bent, actief blijven en sociale contacten blijven onderhouden om niet te verzanden in eenzaamheid. bezig blijven komt de gezondheid ook ten goede. Goed aangekaart Teun. Stormachtige groet. Anneke |
|
| juffie: | Donderdag, januari 18, 2018 11:25 |
| het gevaar van vervreemding... | |
Over dit gedicht
| Auteur: teun hoek |  
|
|
| Gecontroleerd door: de redactie | ||
| Gepubliceerd op: 18 januari 2018 | ||
| Thema's: | ||