Ziften.
Ziften.
Hoe zift je
’t goede uit het kwade
met vuur of met geweld
zoals bij gerst
gemaaid koren
waar ’t goede hecht in ’t kwade knelt.
Is het de liefde
die kan helen
doch afgewezen rest de pijn.
De kundigheid
die ook kan falen
niet immer is er zonneschijn.
Wat is ’t geheim
geluk te ziften
uit ’t al dat ons voelbaar omringt
waarin een lied
van warme tonen
beoogde levensnoten zingt.
Ik meen in een
aanvaardbaar weten
vanuit het geloof dat Hij ons leidt
dat God de richting
aan zal geven
waarin zich troost en warmte spreidt.
Dat in aanvaarden
ligt verankerd
dat hoe het ook met ons verloopt
Zijn toekomst daarin
opgesloten
de weg is die men zoekt en hoopt.
th
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Zondag, januari 21, 2018 19:34 |
| de genade der aanvaarding tot je barmhartigheid brengen laat je evangelisch leven, toegewijd vrij geleid. hans |
|
| ReBelle: | Zondag, januari 21, 2018 14:59 |
| Het koren van het kaf scheiden. De vruchtbare kernen die groei voortbrengen in een eeuwige cyclus met wijsheid en liefde voor de natuur, het zijn en de kern. |
|
| M-Rose: | Zondag, januari 21, 2018 12:41 |
| gerst en koren daar zit geluk in overal vindbaar zoals dagelijks brood |
|
| Anneke Bakker: | Zondag, januari 21, 2018 09:52 |
| Soms zijn wegen van de toekomst afgesloten, hoop en vrees ten spijt blijft de slagboom dicht, het ziftend zonlicht dirigeert de aanvaardbare tonen. Mooi gedicht Teun en zift er het zonlicht uit die de dag kleurt. Zonnige groet en fijne dag. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: teun hoek |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 21 januari 2018 | ||
| Thema's: | ||