Jouw tatoeages
jouw tatoeages
langzaam
kleurt pijn
jouw tatoeages
met hart en
ziel gezet in
jaren overleven
waar nu
nog ruimte
zou moeten zijn
blijken vorm
en schaduw die
te hebben gevuld
jouw vooruitziende
blik heeft die vrijheid
niet willen beperken
in samen gaan
gaf diepe pijn het
onbegrensde groeien aan
wil melker
22/01/2018
Reacties op dit gedicht
| lodi: | Dinsdag, januari 23, 2018 02:52 |
| Langzaam neemt jou pijn een getekende positie aan zij vertalen, het stille verdriet en jouw levens vreugde maar vooral de diepste pijnen komen naar buiten, zij waren opgesloten de pijn zo voelbaar wanneer er iemand eens echt naar jou tekens op jou huid kijkt, het stille verdriet dat schreeuwt om niet gezien te worden.... liefs lodi |
|
| teun hoek: | Maandag, januari 22, 2018 16:31 |
| indrukken van jaren als tatoeages in de ziel. kleurvervlakkend en toch zichtbaar. h gr. th |
|
| Anneke Bakker: | Maandag, januari 22, 2018 09:32 |
| Kleur van een ander palet als kunst op een levend doek gezet. Jij zou de ruimte nog mooi kunnen bijkleuren, kunst is immers onbegrensd. Mooi werk laat je lezen Wil, ook dat is kunst. Fijne dag wens ik je. Anneke |
|
| Aquarel: | Maandag, januari 22, 2018 08:09 |
| Kunst, die het lichaam tekent. Het weerspiegelt de wegen van de ziel. Ik heb zelf geen tatoeage, maar als ik er een zou laten zetten, was het een phoenix met op de rug een schildpadje. Erg mooi gedicht, Wil. Liefs, Aquarel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 22 januari 2018 | ||
| Thema's: | ||