Spiegel van eigen ziel
Spiegel van eigen ziel
Breek niet mijn hart
Laat mijn ziel niet achter met tranen
Een kus mag niet het laatste antwoord zijn
Want dan sterft in mijn armen de aller laatste kracht
Te veel demonen heb ik bevochten
Ongekend vaak vertoeft in duistere oorden
Zelfs de duivel boezemde geen angst in
Ik noemde zelfs hein een vriend
Nu voel ik mij verloren
Lijkt het leven een vloek
Het voelt als een wals
Als een wals die sterren passeert
Mijn ziel aan het universum voorbij
Badend in tranen
Dansend tot aan de poorten van de bron
Met slechts een enkele vraag
Mijn god waarom ?
***Wim****
Reacties op dit gedicht
| Clarice: | Woensdag, januari 24, 2018 20:44 |
| Mooi gedicht, Wim. Gts, Clarice | |
| Aquarel: | Woensdag, januari 24, 2018 08:16 |
| Pijnlijk, maar ook heel mooi geschreven. Sterkte, liefs, Aquarel |
|
| lodi: | Woensdag, januari 24, 2018 02:18 |
| wow heftig Lord... ik lees je woorden voel je angst en verdriet, mijn woorden zijn enkel maar woorden maar toch hoop ik je bij te kunnen staan.. warme groet lodi |
|
| teun hoek: | Dinsdag, januari 23, 2018 19:33 |
| er is altijd een weg terug. wat let je. sterkte . th |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Black Lord |  
|
|
| Gecontroleerd door: Black Lord | ||
| Gepubliceerd op: 23 januari 2018 | ||
| Thema's: | ||