en ik leef mij
verwonderd kruipt
de ochtend uit de nacht
gisteren zijn hemel
een grijs wateroppervlak
ik lief ’t totale
ook dat wat mij verdriet
en ‘k zie
het mooie naast het vale
een koude wind
trekt mij vast aan zijn borst
verstrooit de dag
in schemer van de avond
en ziltig rollen
golven af en aan
het water sluipt stil nader
likt reeds aan tenen van de duinen
en ik leef mij
sunset 24-01-2018
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Woensdag, januari 24, 2018 20:11 |
| Janny Scheybeler de Jonge, Avr, teun hoek, Clarice, Dank jullie allen voor jullie lezen en fijn reageren en nog een rustige woensdagavond. Warme groetende genegenheid, |
|
| Clarice: | Woensdag, januari 24, 2018 16:28 |
| Mooi geschreven, Sunset. Gts, Clarice | |
| teun hoek: | Woensdag, januari 24, 2018 13:36 |
| bevinding van de natuur. mooi. th | |
| Avr: | Woensdag, januari 24, 2018 11:28 |
| Mooi! Vooral 2e strofe! mvg Avr | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Woensdag, januari 24, 2018 11:19 |
| ja lees je weer eens met genoegen!! | |
| sunset: | Woensdag, januari 24, 2018 10:17 |
| Aquarel, Dank je voor je waarderende reactie. Nog een vredige woensdag en warme genegen groet, |
|
| Aquarel: | Woensdag, januari 24, 2018 08:47 |
| Bijzonder mooi weer deze, Sunset. Een prachtig geheel. Liefs, Aquarel |
|
