Tal van rituelen
tal van rituelen
met zwarte lagen
dekten wij ons toe
behalve zij die dat
door branden nog
even wilden vertragen
een lach van
het is mooi geweest
was niet altijd feest maar
wij hebben voor ons werk
gestaan de plicht gedaan
het gaf rust aan
nabestaanden te weten
dat zij die gingen nog
altijd deelden in het fysiek
en geestelijk aanwezig zijn
in tal van rituelen
werd voor hen gebeden
plaatjes in het kerkboek
om heerlijk bij te blijven
de laatste foto’s om in te lijsten
de jongsten kennen wel de
pijn van het alleen gelaten zijn
dat is even dan vult het leven
weer die gaten en heeft de
kudde niets meer in de gaten
wil melker
27/01/2018
Reacties op dit gedicht
| lodi: | Zondag, januari 28, 2018 02:56 |
| Savonds vaste tijd een kaarsje branden in de hoop dat ze weten, dat ze nog niet vergeten zijn steeds denken aan de tijd samen, brengt veel verdriet maar het kaarsje iedere dag geeft rust er word veel aan jullie gedacht en soms... heel soms kan er een lachtje af wanneer er aan jullie gedacht word... liefs lodi |
|
| teun hoek: | Zaterdag, januari 27, 2018 12:05 |
| verdriet uit oude tijden in veel rituelen gedompeld. th | |
| Anneke Bakker: | Zaterdag, januari 27, 2018 10:23 |
| Ik ben geen kuddedier Wil, en de pijn van het alleen gelaten zijn wordt verzacht door de herinnering aan een gelukkig samenzijn, uitgestrooid op een heel dierbaar plekje. Mooi weekend wens ik je toe. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 27 januari 2018 | ||
| Thema's: | ||