Je was er,
pluizig kleurig zwart,
zo eigenwijs als jij kon zijn,
maar altijd toch,
mijn maatje in de avondlijke schijn.
Zonder jou,
was ik meer dan slechts alleen..
De dagen, maanden, jaren,
ze vulden en leegden zich in hoop,
en bovenal, verlies.
Het zonlicht rafelde in langgerekte vingers,
gebroken, in de schaduw van het bos,
vormde jij dat helder vlies,
waar de warmte zich vooralsnog,
altijd door de ogen,
van het simpel,
trouw verbonden scheen.
Samen,
nooit alleen.
En nu, na al die jaren,
legde je je hoofd,
voor altijd neer.
Een diepe zucht,
en je bent, was, nooit meer.
Een lege riem,
een stil gebleven mand,
de echo van je immer levendig getrippel,
de altijd aangehouden band,
het is voorbij..
Wees vrij..
Speel je spel, zoek die bal,
ren zoals je altijd kon,
vang de eerste stralen,
van de nieuwgeboren morgenstond.
Je was lief,
soms wat moeilijk eigenwijs,
maar bovenal,
was jij toch,
vooral.., mijn hond..
Ik zal je missen..
-
| september: | Zondag, maart 11, 2018 14:14 |
| Dierbaar mooi gevoelig gedicht John. De liefde om te koesteren erg mooi omschreven. Het missen, de diepte ervan ook Ik wens je veel sterkte in het missen van Mystie |
|
| Jan Heres: | Donderdag, februari 01, 2018 16:36 |
| op niveau | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Donderdag, februari 01, 2018 12:09 |
| wa heb je dit mooi omschreven het gemis voelbaar wens je heel veel sterkte met dit verdriet |
|
| teun hoek: | Donderdag, februari 01, 2018 09:31 |
| een viervoetige vriend , door de jaren bemind , gevoelig verlies. sterkte. th |
|
| Anneke Bakker: | Donderdag, februari 01, 2018 09:02 |
| Koesterend mooi jouw dierenliefde en het gemis van Misty in dit gedicht weergegeven John. Wens je sterkte met het gemis. Warme groet. Anneke |
|
| Auteur: John Kroos |  
|
|
| Gecontroleerd door: John Kroos | ||
| Gepubliceerd op: 01 februari 2018 | ||
| Thema's: | ||