Sneeuwklokjes Blues
Sneeuwklokjes blues
Heel voorzichtig een paar puntjes
Boven de bijna nog bevroren grond
Ze willen zo graag naar buiten
Laten zien hoe mooi ze zijn
Een streep je hier
een dubbel blaadje daar
Ze lijken echt niet op elkaar
De een heeft veel familie klokjes
De ander is een beetje eenzaam
En alleen in zijn schoonheid
Integreren is niet nodig
Zij mogen zijn wie ze zijn
Zij zijn heel gewenst
Gelukkig er zijn Galanthofielen
Met een groot hart voor al dit schoons
Zij geven ze een mooi plekje in hun tuin
Om ook daar de mooiste te zijn
Liesbeth van Hulsteijn
Reacties op dit gedicht
| gedichtenlady: | Woensdag, januari 30, 2019 16:15 |
| Mooi | |
| liesjequilt: | Dinsdag, juli 24, 2018 16:17 |
| Dank je mag altijd even aangeven wat fout is dat is mijn dyslectische inslag |
|
| Claudelaire: | Dinsdag, juli 24, 2018 10:51 |
| Enkele spelfoutjes maar voor de rest een prima gedicht ! | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Donderdag, februari 01, 2018 12:07 |
| ja heel mooi en hoopvol liesbeth | |
| teun hoek: | Donderdag, februari 01, 2018 11:01 |
| een mooi en lieflijk lentelied. th |
|
Over dit gedicht
| Auteur: liesjequilt |  
|
|
| Gecontroleerd door: liesjequilt | ||
| Gepubliceerd op: 01 februari 2018 | ||
| Thema's: | ||