enkel de geur van mijn jeugd
hier en nu, hetzelfde in het klein:
uitgebroken wanden
met wat resten behang
en hout van stoelen, tafel
wind waait door deze huisruïne
bestaande uit één enkele etage
waaruit de trap naar boven raagt
smeekt om barmhartige genade
op de hoek draai ik me om, ga terug
klim over verrot hekwerk
langs omgevallen palen
door doorgeknipt prikkeldraad
ik ga aan alles en iedereen voorbij
alsof ik ondoorzichtig ben
wijl ik mijn stappen ruggelings uittrap
alsof zij er nooit zijn geweest
alsof er niets ooit nog is:
geen thuis
en ook niet het verwaaien;
enkel de geur van mijn jeugd
sunset 02-02-2018
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Vrijdag, februari 02, 2018 22:40 |
| Clarice, Dank je el voor je lezen en reageren en geniet van een rustige vrijdagavond. Genegen groet, |
|
| Clarice: | Vrijdag, februari 02, 2018 19:23 |
| Mooi gedicht, Sunset. Gts, Clarice | |
| sunset: | Vrijdag, februari 02, 2018 15:32 |
| teun hoek, Dank je voor je lezen en reageren. Enne, het heeft ook met de innerlijke pijn die nog stamt vanuit mijn jeugd en nog altijd aanwezig is, te maken. Vriendschappelijke groet en prettige vrijdagnamiddag, |
|
| teun hoek: | Vrijdag, februari 02, 2018 12:14 |
| pijnlijk als alles zo gewijzigd is. h gr. th | |
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: de redactie | ||
| Gepubliceerd op: 02 februari 2018 | ||
| Thema's: | ||