Iets natuurlijks
iets natuurlijks
ik heb alle toeters
en bellen weggedaan
wilde alleen iets hebben
waarmee ik kon gaan
geen namen of
andere herkenbaarheden
zij verwijzen bij verdienste
al snel naar het verleden
waar het object
belangrijker dan functie
is geworden en zijn eigentijdse
doelstelling snel heeft verloren
langzaam kom ik zo
uit bij mijn eigen lijf dat
ook gebouwd is om te gaan
hoewel we liever zitten
tijd en snelheid
zijn de heersers die bewegen
bepalen en wij de sukkels die
voor iets natuurlijks veel betalen
wil melker
08/02/2018
Reacties op dit gedicht
| lodi: | Vrijdag, februari 09, 2018 02:53 |
| Zij kijkt vanaf boven toe ziet haar lichaam liggen het beweegt niet, alles lijkt door te gaan behalve haar lichaam die blijft daar enkel maar stil liggen, ze zweeft en ziet hoord hoe de mensen praten maar zij is niet verstaanbaar om met het gesprek mee te doen... liefs lodi |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Donderdag, februari 08, 2018 13:15 |
| ja weer erg mooi en goed beschreven | |
| Anneke Bakker: | Donderdag, februari 08, 2018 11:21 |
| De rollator doet zijn dienst, zo blijf ik nog gaan en staan, anders zou ik door mijn hoeven gaan. Blijven lopen Wil, gezond voor lichaam en geest. Mooi werk lees ik weer en wens je een zonnige dag. Anneke |
|
| teun hoek: | Donderdag, februari 08, 2018 09:15 |
| het menselijk lichaam is een wonder , waar wij te weinig van weten, maar wel door het leven gaan. th | |
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 08 februari 2018 | ||
| Thema's: | ||