De wijzer
Een vreemde man met rugzak
moeizaam vooruit slenterend
langs de weg op een grijze zondagmiddag
Ik bekeek hem van opzij, hij keek vooruit
plots strekte hij zoijn arm naar voor en wees met zijn indexvinger
die op en neer ging
duidelijk mompelend in zichzelf
wat moest ik daar van denken
Rare man
Onbewust en onbedoeld keek ik richting zijn vinger
daar stond een auto in de zijstraat te wachten
te wachten om de de andere wagens
op de hoofdbaan te laten passeren
Daar viel mijn oog op een zwarte sjaal
Een zwarte sjaal die geklemd zat tussen de onderkant van de wagen
en het portier
Met achter het raampje een buurvrouw
De gebreide zwarte sjaal raakte net de natte grond
Plots werd alles duidelijk
de wijzende rare man werd plots
heel normaal
Reacties op dit gedicht
| Vin: | Woensdag, februari 14, 2018 22:05 |
| Een raar gedicht, Compostje! Maar als ik het opnieuw lees als een stukje proza, wordt het opeens heel normaal. Is dit overigens wel allemaal goed afgelopen, met buuv? | |
| september: | Maandag, februari 12, 2018 00:42 |
| Goed geschreven Compostje. | |
| Clarice: | Zondag, februari 11, 2018 18:35 |
| Het is allemaal een kwestie van perspectief; we denken soms te snel dat anderen gek of raar doen. Goed geschreven, Compostje. Gts, Clarice | |
| claire vanfleteren: | Zondag, februari 11, 2018 18:31 |
| Je ziet dat wij niet te vlug moeten conclusies trekken en toch doen we dat, misschien uit angst tegenwoordig. | |
| M-Rose: | Zondag, februari 11, 2018 16:27 |
| het zwarte humor piek uurtje | |
| teun hoek: | Zondag, februari 11, 2018 15:19 |
| leuk , zo zie je maar. th | |
Over dit gedicht
| Auteur: Compostje |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 11 februari 2018 | ||
| Thema's: | ||