Nimmer moe (thema)
Over het bevroren pad
Langs de hoge kale bomen
Zie ik een verlaten heideveld
De stilte houdt zijn woord
Verlegen zon die nog een straaltje licht overhad
Het ven waar grote vogels stilletjes voorbijkomen
Ik heb drie ganzen en een sneeuwwitte zwaan geteld
Meeslepend is de rust die wordt gehoord
Een lange tak lijkt mij de weg te willen wijzen
Eigenlijk maakt het me niet uit waar naartoe
Zolang ik maar door de natuur mag blijven reizen
Pareltjes van tijdloze plekken, ik word ze nimmer moe
Reacties op dit gedicht
| wijnand.: | Maandag, februari 12, 2018 18:53 |
| Mooi maar ik zou verlegen zon veranderen in de zon,verlegen zon wat is dat? | |
| Avr: | Maandag, februari 12, 2018 17:25 |
| Mooi, beeldend schrijven! mvg Avr | |
| Clarice: | Maandag, februari 12, 2018 10:57 |
| Een heel erg mooi gedicht, Stroejaro, dat rust uitstraalt. Gts, Clarice | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Maandag, februari 12, 2018 10:56 |
| ik wandel mee erg mooi |
|
| teun hoek: | Maandag, februari 12, 2018 10:03 |
| mooi beschrijvend en genietend. h gr. th |
|
| Anneke Bakker: | Maandag, februari 12, 2018 09:41 |
| Loop dan graag een stukje met je op Stroejaro, de rust van de natuur hét ideale medicijn voor gestresten. Succes met dit moois en zonnige groet. Anneke |
|
| youkie: | Maandag, februari 12, 2018 07:10 |
| goede morgen de natuur is een haven van rust |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Stroejaro |  
|
|
| Gecontroleerd door: Stroejaro | ||
| Gepubliceerd op: 12 februari 2018 | ||
| Thema's: | ||