Akker
ik heb mijzelf maar begraven
kijk naar de wortels in de grond
ooit groeide ik op als schooljongen
nu ben ik verlaten en onbemind
ze kenden al mijn streken
en de gebreken die ik bezat
deelde de waarheden
als iets wat er amper was
ik was oud en wrokkig
zag het leven zoals het was
nu is er enkel nog de aarde
die mijn leugen las
Reacties op dit gedicht
| Anneke Bakker: | Dinsdag, februari 13, 2018 11:13 |
| Laat het een leugen zijn Wijnand en begraaf het als een hoopje as ergens op de akker. Wens je alle goeds en een mooie dag. Anneke |
|
| Compostje: | Dinsdag, februari 13, 2018 07:22 |
| Een fel nadenkertje met veel inhoud en snelheid. Confrontatie met de snelheid van een leven... |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wijnand. |  
|
|
| Gecontroleerd door: wijnand. | ||
| Gepubliceerd op: 12 februari 2018 | ||
| Thema's: | ||