Mijn dagboek
Mijn dagboek
Alle dagen heb ik hem nodig,
verborgen voor iedereen.
Hij geeft aan mij zijn bladen
en houdt mijn woorden vast.
Hij peinst over mijn lettergrepen,
mijn woordspelingen tot zij
een geheel vormen.
Hij is ik en ik ben hem.
Wij zijn één persoon,
al heeft hij geen gezicht.
Zijn bladen zijn wit en hij schrikt niet,
wanneer ik ze met mijn zinnen beklad.
Overal tekent en schrijft hij mee,
ik ben niet alleen, we zijn altijd met twee.
Zijn humeur verandert net als het mijne,
want hij is ik en ik ben hem.
- Claire Vanfleteren – ©
Alle dagen heb ik hem nodig,
verborgen voor iedereen.
Hij geeft aan mij zijn bladen
en houdt mijn woorden vast.
Hij peinst over mijn lettergrepen,
mijn woordspelingen tot zij
een geheel vormen.
Hij is ik en ik ben hem.
Wij zijn één persoon,
al heeft hij geen gezicht.
Zijn bladen zijn wit en hij schrikt niet,
wanneer ik ze met mijn zinnen beklad.
Overal tekent en schrijft hij mee,
ik ben niet alleen, we zijn altijd met twee.
Zijn humeur verandert net als het mijne,
want hij is ik en ik ben hem.
- Claire Vanfleteren – ©
Reacties op dit gedicht
| Janny Scheybeler de Jonge: | Dinsdag, februari 13, 2018 21:32 |
| leuk deze had ook een dagboek | |
| teun hoek: | Dinsdag, februari 13, 2018 18:36 |
| alles samen delend en vastleggend om de veranderingen in het leven te registreren en er van te leren. h gr. th | |
| Anneke Bakker: | Dinsdag, februari 13, 2018 18:11 |
| Je kunt er letterlijk alles aan toevertrouwen Claire, doe dat, het voegt iets toe aan je hele wezen, koester je dagboek. Fijne avond wens ik je. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: claire vanfleteren | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 13 februari 2018 | ||
| Thema's: | ||