nog leef ik de tijd (voor mijn lief)
nog leef ik de tijd
waarin ik winters vergeet
leven lente is
met zwaluwengezang
tot het daglicht zacht wijkt
en het donker is in huis
jij naast mij ligt en ik simpel
jouw hand vatten kan
een lente met helder groen
weerspiegeld in de ruiten
mijn blikken in de jouwe
en wat eenvoudig lover
op donkere akkers
naast klaprozen en pioenen
die ons begeleiden
en door de jaren heen volgen
sunset 13-02-2018
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Dinsdag, februari 13, 2018 21:40 |
| Naso, Avr, teun hoek, Clarice, Dank jullie wel voor jullie lezen en heel fijn reageren en nog een prettige dinsdagavond. Genegen groet, |
|
| Clarice: | Dinsdag, februari 13, 2018 20:12 |
| Heel erg mooi geschreven, Sunset. Vredig en romantisch. Gts, Clarice | |
| teun hoek: | Dinsdag, februari 13, 2018 18:37 |
| immer lente in de liefde. houden zo. th |
|
| Avr: | Dinsdag, februari 13, 2018 17:12 |
| Een liefdevol samenzijn! Graag gelezen deze mooie poëzie!mvg Avr | |
| Naso: | Dinsdag, februari 13, 2018 16:38 |
| Romantisch. Je woorden zetten de tijd even stil. | |
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 13 februari 2018 | ||
| Thema's: | ||