Die pluizenbol
die pluizenbol
zij speelde kleuren
danste muziek
zong sterren van
de hemel maar
mij kende ze niet
ze was die
pluizenbol tussen
opgeschoten bloemen
ravottte op de hei
de hele dag dolblij
wij keken naar
elkaar deelden
een omgeving
er was goed voelen
zonder enige beleving
wij een beweging
eten en weer gaan
maar echt vertrouwelijk
nooit liet jij jouw ogen in
herkenning langs mij gaan
wil melker
14/02/2018
Reacties op dit gedicht
| lodi: | Donderdag, februari 15, 2018 02:42 |
| Iedere ochtend bij haar op bezoek steeds weer vertelde jij hoe je heten want dat, dat was ze vergeten steeds weer probeerde jij haar aandacht te trekken met prikkels uit haar jeugd, de middagen en avonden werden het zelfde ingedeeld want hoe jij heten dat, dat was ze toch echt vergeten.... liefs lodi |
|
| claire vanfleteren: | Woensdag, februari 14, 2018 16:41 |
| Mooi die woorden speling! | |
| teun hoek: | Woensdag, februari 14, 2018 16:06 |
| toch boeiend in haar verschijning . th | |
| Anneke Bakker: | Woensdag, februari 14, 2018 13:45 |
| Was het een ontkenning Wil, was ze uitgebloeid tegen wil en dank? Ziekte kan ook voor een pluizenbol slopend zijn. Droef gedicht maar mooi beschreven. Wens jou een mooie middag. Anneke |
|
| youkie: | Woensdag, februari 14, 2018 08:01 |
| weer een pareltje fijne dag |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 14 februari 2018 | ||
| Thema's: | ||