Vorst.
Vorst.
Wit uitgeslagen
toont het grasveld
dat deze nacht vorst heeft geregeerd.
Nu schijnt de zon
doet ’t al weer groenen
is machtspositie dus gekeerd.
Zo voelt het leven
gelijke pieken
zo is er leed , zo gaat ’t weer goed
toont het geluk
zijn warme banden
put men weer nieuwe kracht en moed.
Zo piekt ons zijn
de gouden randjes
ligt in de schepping een patroon.
Dat stimuleert
de kern te zoeken
van eens verkregen Goddelijk loon.
Wij mogen in de
gang der jaren
wijzen op liefde , op Zijn Woord
waar het geheim
van ieder leven
zich vinden laat en ons bekoort.
th
Reacties op dit gedicht
| claire vanfleteren: | Woensdag, februari 14, 2018 18:08 |
| Alles heeft zijn doel door onze Schepper gemaakt! Bekijk alleen de mens, hoe zit die niet in elkaar! mooi geschreven | |
| Stroejaro: | Woensdag, februari 14, 2018 16:32 |
| Mooi! | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Woensdag, februari 14, 2018 13:24 |
| weer een mooi schrijven van jou | |
| Anneke Bakker: | Woensdag, februari 14, 2018 11:21 |
| De zon heeft de vorst van zijn troon gestoten en die regeert nu met milde kracht, het bekoort me Teun zo ook dit mooie gedicht. Zonnige groet. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: teun hoek |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 14 februari 2018 | ||
| Thema's: | ||