beeld dans
voelbaar bijna sereen
als nacht de spiegels
beschrijft van was
misschien is ergens een ster
een beeld dans tot dromen
die het duister tot licht maakt
door het eerste ontluiken
van leven ben jij nog
in mijn breekbaarheid verborgen
terwijl ik jou de woorden geef
voel ik jou geboren worden
maar enkel emotie neemt
je mee in de stilte van het bloeien
en zachter kleurt de weg
de rafels rond dit sterven
als steen als zand als stof
van moment tot eeuwigheid
die naamloos in jou bloeien
als het hart de schaduwen
van morgen kent
terwijl ik jou het ontwaken
voor even
te voelen geef
met het fluisteren van jouw naam
Reacties op dit gedicht
| Solitair: | Zondag, februari 18, 2018 19:52 |
| Wat een mysterieus schrijven M-Rose. Ook bedankt voor jouw aardige reactie. groetje, | |
| Anneke Bakker: | Zondag, februari 18, 2018 18:36 |
| Het serene dat bloeit en ligt in het fluisteren van een dierbare naam. Mooi en poëtisch gedicht M-Rose. Fijne avond. Anneke |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Zondag, februari 18, 2018 17:31 |
| een hele mooie | |
| teun hoek: | Zondag, februari 18, 2018 17:23 |
| ingrijpend. th | |
| claire vanfleteren: | Zondag, februari 18, 2018 16:47 |
| Heel mooi geschreven, je kunt er zo in wegdromen, dat is een gewaarwording bij uw schrijven, proficiat dat heeft niet iedereen! | |
Over dit gedicht
| Auteur: M-Rose |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 18 februari 2018 | ||
| Thema's: | ||