De juiste woorden zijn niet te vinden
Verdekt achter te veel verdriet
Maar als je door alle tranen heen kijkt
Ben je de eerste die het ziet



Door mijn masker heen geprikt
Maar wanneer mag hij eindelijk af
Op het moment dat ik eeuwige rust heb gevonden
In mijn fucking graf



Mezelf willen verbergen
Het maakt me kapot
Van buiten is er niemand die het merkt
Maar van binnen is alles inmiddels verrot



In de donkere stilte
Klinkt enkel mijn gesnik
Tranen verwarmen mijn wangen
En enkel de vraag
Waarom nou ik



Ik wil zo graag kunnen genieten
Maar mijn plezier in alles is weg
Slapeloze nachten
Maken dat ik me mentaal omleg



Het zijn niet enkel krassen
Opzettelijk verbrand
Het hielp niet genoeg
Verlangen naar een sigaret in mijn hand



Littekens verbergen
Keer op keer
Foundation er op tijdens het uit gaan
Benauwd me telkens weer



Is het onopgemerkt
Is er niemand die het ziet
Lukt het me om het te blijven verbergen
‘T intens lang durende verdriet



Zonder enkel oordeel
Wil ik met iemand kunnen praten
Is wat mijn hoofd zegt
Maar mijn mond schreeuwt me met rust te laten



Ik weet dat ik niet alleen ben
Maar dat is wel hoe het voelt
Elke lange nacht
Waarin de suïcidale gedachte in mijn brein woelt