jouw slaap als kleine vlinders
vanaf jouw kant van ons bed
waarin wij beiden slapen
hoor ik je ademen
als kleine vlinders, jouw slaap
en ik vraag mij
of jouw dromen zacht zijn
donzig als jonge vogels in hun nest
ik ben bang
dat eentje wegvliegt
naar beneden valt
en zich bezeert
scheiden is slechts een beslissing
lieven echter een voortzetting,
zonder enige onderbreking
sunset 22-02-2018
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Donderdag, februari 22, 2018 22:38 |
| M-Rose, claire vanfleteren, Dank jullie wel voor het lezen en reageren. Nog een rustige donderdagavond en genegen groet, |
|
| claire vanfleteren: | Donderdag, februari 22, 2018 17:24 |
| Ik herken mijn doen en laten in je gedicht, want ook ik heb angst hem eens niet meer te horen ademen! | |
| M-Rose: | Donderdag, februari 22, 2018 14:46 |
| en een rustige donderdagnamiddag verder | |
| M-Rose: | Donderdag, februari 22, 2018 14:45 |
| kvind de 3de alinea duidelijk makend waar de voortzetting feitelijk op neer komt | |
| sunset: | Donderdag, februari 22, 2018 13:13 |
| Janny Scheybeler de Jonge, Dank je wel voor je lezen en fijn reageren en nog een rustige donderdagnamiddag verder. Warme genegen groet, |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Donderdag, februari 22, 2018 12:11 |
| en zo is het mooi! | |
