Lot
Als voorloper op het geestelijk leven van de mens kon ik mij lichamelijk niet identificeren bij de spirituele grens
Te veel bleven er achter, vernam ik van de poortwachter
Eeuwen ging ik terug en ik moest meemaken dat het gros het volgen van hun levenspad aan het verzaken was
Ze bemerkten mij niet op, toen ik aantrad met krijgers in een zwevende galop
Om hen aan te sporen, gaf ik ze de keus, om op mij te vertrouwen of hun lot blind te aanschouwen.
Te veel bleven er achter, vernam ik van de poortwachter
Eeuwen ging ik terug en ik moest meemaken dat het gros het volgen van hun levenspad aan het verzaken was
Ze bemerkten mij niet op, toen ik aantrad met krijgers in een zwevende galop
Om hen aan te sporen, gaf ik ze de keus, om op mij te vertrouwen of hun lot blind te aanschouwen.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Roland Steijns | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 23 februari 2018 | ||
| Thema's: | ||