open golven
woorden
van ver voelen diep
met emotie als de zee zingt
in schelpen
door een geweven kleed
tekent tijd breekbare vleugels
tot dansen in vergankelijkheid
soms donker dan sprankelend van kleur
als vallende sterren
waarin we de spiegel
van elk beeld herkennen
een moment een schaduw
tot in alles dichtbij
hoe vindbaar zijn dromen
blijven wij enkel dit ontwaken
een teruggevonden naam
een echo een wegstervende fluister
ze geven een wereld
een verhaal nog voor even
ongelezen en die golven
worden als bloei
ze zijn leven
ze zijn vrij
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: M-Rose |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 23 februari 2018 | ||
| Thema's: | ||