ogen sluiten niet meer helemaal
water en daarop nog meer water
in blokjes omdat ik reeds dagen er naar staar
smelten zij en het water slikt water
tot mijn blik zich ontspant
ik mijn bril af en dan weer opzet
en tenten zie, huizen, een hotel
en uiteindelijk ook het helmgras
te stomp om vergezicht te snijden
en ik kijk langs mezelf naar beneden
naar geërodeerde plekjes, verlaten dorpen
die in dit licht toch weer substantie krijgen
en ogen sluiten zich niet helemaal
sunset 28-02-2018
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Woensdag, februari 28, 2018 21:11 |
| Avr, Dank voor je lezen en reageren. Het is ook een gedicht over hoop (op een spoedige lente nu in deze bitterkoude hopelijk laatste winterdagen). Warme genegen groet en heel vredige woensdagavond, |
|
| Avr: | Woensdag, februari 28, 2018 19:32 |
| Men kijkt graag door een roze bril! Mooi schrijven! | |
| sunset: | Woensdag, februari 28, 2018 14:00 |
| M-Rose, Ach ja, 't is maar wat je erin ziet. Dank je voor je lezen en reageren en een rustige woensdagnamiddag. Vriendelijke groet, |
|
| M-Rose: | Woensdag, februari 28, 2018 12:48 |
| da ziet er me een byzondere editie uit van het monopoly spelbord - huizen een hotel en tenten | |
