Ardennen (thema)
Opgestoven
Heuvels van winterse sneeuw
Nagenoeg verlaten leek het onwerkelijke landschap
Een pad naar het bos was veranderd in een lange baan van ijs
Wind, kou en gladheid, wat konden ze diep verdoven
Boven het woud vloog een Vlaamse gaai of was het misschien toch een spreeuw
Ik bleef niet te lang staan, ik zette mij zo goed mogelijk schrap
Mijn sporen in het magische wit van een bedolven, eerdaags verdwijnend paradijs
Reacties op dit gedicht
| juffie: | Maandag, maart 05, 2018 18:23 |
| en op weg was je weer.....mooi gedaan | |
| wytske: | Maandag, maart 05, 2018 12:17 |
| erg mooi, veel succes | |
| Johny Donovan: | Maandag, maart 05, 2018 11:59 |
| prachtig | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Maandag, maart 05, 2018 10:59 |
| prachtig succes hoor | |
| teun hoek: | Maandag, maart 05, 2018 09:34 |
| mooi . th | |
| youkie: | Maandag, maart 05, 2018 08:28 |
| heel mooi | |
Over dit gedicht
| Auteur: Stroejaro |  
|
|
| Gecontroleerd door: Stroejaro | ||
| Gepubliceerd op: 05 maart 2018 | ||
| Thema's: | ||