Het graf dat wij sloopten
het graf dat wij sloopten
ik danste met wit
de gewone partituren
samen kon aan touches
geen bijzondere kleur
of patronen ontlokken
het was of zij niet
wilde vonken omdat
er te weinig spanning was
om warmte te geven
aan nieuw creatief leven
ik heb uit duister
het diepste zwart gehaald
alleen haar subtiel witte
hand kon zij mij bieden wij
hebben schepping overgedaan
hoogspanning scheurde
de hemel open elementen
vonkten hun regenbogen
jouw bliksem weerlichtte
in het graf dat wij sloopten
wil melker
07/03/2018
Reacties op dit gedicht
| lodi: | Donderdag, maart 08, 2018 01:39 |
| Haar verloor je al jaren geleden maar je had nog een plekje om bij haar te gaan zitten, nu jaren later verlies je haar weer jou plekje jullie samen zijn kan nu enkel nog maar in jou hart.... liefs lodi |
|
| teun hoek: | Woensdag, maart 07, 2018 15:50 |
| heftig hoor. gr. th | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Woensdag, maart 07, 2018 11:41 |
| weet niet of dit de bedoeling was maar het ontroerde me tot tranen toe |
|
| youkie: | Woensdag, maart 07, 2018 07:22 |
| goede morgen doet me denken aan het graf van mijn ouders die na veertig jaar werd gesloopt fijne dag |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 07 maart 2018 | ||
| Thema's: | ||