wonder
meegesleurt
op het ritme
van de golven,
bruisend los-
barstend tegen
de kade,
woelig is
mijn harts-
rust,
meewarig
zoekende
aan de
horizon,
turend in
de vertes,
in gedachten
verzonken,
tot in de
dieptes van
mijn blanke
ziel,
mij afvragende
hoe zoiets moois
nou is ontstaan,
de zee en de
oceaan,
Reacties op dit gedicht
| Clarice: | Woensdag, maart 07, 2018 17:36 |
| Dat heb ik ook al gedacht. Mooi geschreven, zomerkind. Gts, Clarice | |
| teun hoek: | Woensdag, maart 07, 2018 15:46 |
| genieten van dit al. th |
|
| Aquarel: | Woensdag, maart 07, 2018 11:45 |
| Wonderlijk inderdaad. Liefs, Aquarel |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Woensdag, maart 07, 2018 11:37 |
| ja zo mooi deze vaak herkenbaar |
|
| youkie: | Woensdag, maart 07, 2018 09:33 |
| goede morgen mooi geschreven |
|
| Avr: | Woensdag, maart 07, 2018 08:57 |
| Een wonder der natuur! Heel mooi, beeldend gedicht! | |
Over dit gedicht
| Auteur: zomerkind | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 07 maart 2018 | ||
| Thema's: | ||