Alles
Langzaam smelten
Open monden
Verstilde schreeuw
In versteende lach
De pijn
Van teveel
Tederheid
Lief
Oh zo
Lief
Zing een ander lied
Rond en rond
In je hoofd
In pijn
Al zolang
Laat me
I laat je
Bloeden
Doodgaan
Doorgaan
En als het weer
Dag is
Na nacht is
En niets is
Dan nader
Dichter
Hopeloos
Wanhopig
Dichter
Hoe
Hoe toch
Zijn we zo
In alles
Open monden
Verstilde schreeuw
In versteende lach
De pijn
Van teveel
Tederheid
Lief
Oh zo
Lief
Zing een ander lied
Rond en rond
In je hoofd
In pijn
Al zolang
Laat me
I laat je
Bloeden
Doodgaan
Doorgaan
En als het weer
Dag is
Na nacht is
En niets is
Dan nader
Dichter
Hopeloos
Wanhopig
Dichter
Hoe
Hoe toch
Zijn we zo
In alles
Reacties op dit gedicht
| Anneke Bakker: | Zaterdag, maart 10, 2018 07:28 |
| Ontroerend mooi gedicht, als een verstilde schreeuw die alles omvat. Zo teder verwoordt Peter. Mooi weekend. Anneke |
|
| september: | Zaterdag, maart 10, 2018 00:29 |
| Zo intens mooi. De woorden, het gevoel en de cadans Als de ervaring van in alles zijn. De pijn. Dat bewust zijn. Het mens zijn. Zeer mooi geschreven. Liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Pbouwknegt | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 09 maart 2018 | ||
| Thema's: | ||