Onaards momentum
onaards momentum
hij tuurde
in de verte maar wist
dat het ongrijpbaar was
had het voor even
vast gehad in een
prikkelende sensatie
uit het niets gekomen
langs de uiterste randen
van mijn warme dromen
zonder eruptief te zijn
eerder lief en zacht van een
ondenkbare meegaandheid
het was uit mijn handen
in een gevoel van leegte zelfs
gemis van herinnering bleek gewist
richting was nog te bepalen
maar geur en kleur
waren niet meer te achterhalen
er gaapte een gat
in de tijd door dit onaards
momentum was ik alles kwijt
wil melker
12/03/2018
Reacties op dit gedicht
| lodi: | Dinsdag, maart 13, 2018 00:56 |
| Even lijkt het of je er niet bent uiteindelijk lig je daar maar in je bed, geen momenten van communicatie of even een interactie met elkaar, je stem klinkt voor nu even enkel in me hoofd geen moment dat het verdoofd..... liefs lodi |
|
| teun hoek: | Maandag, maart 12, 2018 11:51 |
| zo kun je veel verliezen van bijzondere momenten. th | |
| Anneke Bakker: | Maandag, maart 12, 2018 09:38 |
| Een moment om stil te staan en na te denken over dit onaardse momentum welke richting ik zal gaan. Stil dit moois weer tot me genomen. Zonnige dag Wil. Anneke |
|
| youkie: | Maandag, maart 12, 2018 07:01 |
| goede morgen hier wordt ik stil van fijne dag |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 12 maart 2018 | ||
| Thema's: | ||